Van de term survival of the fittest wordt vaak gedacht dat Charles Darwin (1809-1882) hem heeft bedacht om uit te leggen hoe evolutie werkt. Toch is die aanname foutief want deze term is van Herbert Spencer (1820-1903). Hij had Darwin's boek 'The Origin of Species' gelezen en meende dat survival of the fittest een goede manier was om de methodiek van Darwin's natuurlijke selectie uit te leggen. Darwin zelf had eigenlijk maar een vaag idee hoe soorten veranderden. 

Ondertussen geloven wetenschappers dat plant- en diersoorten langdurig naast en met elkaar kunnen leven zonder dat er evolutie plaatsvindt. Eigenlijk heeft geen enkele bioloog nog een soort kunnen aanwijzen die daadwerkelijk geëvolueerd is tot een andere soort. De evolutietheorie is daarom tegenwoordig iets aangepast en nu denkt men dat grote stress een overlevingsmechanisme in werking kan stellen en dat kan zorgen voor bijvoorbeeld nieuwe tomatensoorten. 

Toen vele jaren later de omstandigheden langzamerhand weer verbeterden werden veel van die extra genen, waaronder die van de giftigheid, weer uitgeschakeld, maar wat bleef waren nieuwe genen die bijvoorbeeld zorgden voor vruchtontwikkeling en de rode kleur. 

Dat jarenlang veredelen weinig invloed heeft op de soortvorming blijkt ook uit het feit dat onze huidige tomaat nauwelijks verschilt met zijn wilde voorouder, de Solanum pimpinellifolium. Die werd waarschijnlijk door de Spanjaarden vanuit Amerika meegenomen naar Europa. Deze wilde tomaat verschilt genetisch maar 0.6% van de moderne tomaat. 

Voor meer genetische verandering in de tomaat zullen we weer een grote stress periode moeten krijgen. Al hoop ik dat dat voorlopig uitblijft. 😉